خبرگزاری آریا -سخنان اخیر رئیسجمهور، دکتر پزشکیان، درباره مسئولیتپذیری مدیران و ضرورت اصلاح رفتار مدیریتی، بیتردید حاوی نکات ارزشمندی است. تأکید ایشان بر اینکه «اگر مردم ناراضیاند، تقصیر مردم نیست، تقصیر مدیر است» نشان از رویکردی مردممحور دارد که در تئوری قابل تحسین است. اما پرسش مهمی که در ذهن بسیاری از شهروندان شکل میگیرد این است: اگر همین معیارها و شاخصهای ارزیابی عملکرد مدیران را در مورد شخص رئیسجمهور به کار ببندیم، چه نتیجهای حاصل میشود؟
در شرایطی که گرانی افسارگسیخته، کاهش قدرت خرید، و نارضایتی عمومی از وضعیت اقتصادی به وضوح قابل مشاهده است، آیا میتوان گفت که «عمل جراحی مدیریت کشور» به خوبی انجام شده؟ آیا «نحوه برخورد با بیمار و همراهانش» که در اینجا مردماند، رضایتبخش بوده؟ اگر نه، آیا رئیسجمهور نیز مانند سایر مدیران باید خود را مسئول بداند و به اصلاح رفتار مدیریتی خود بیندیشد؟
دکتر پزشکیان به درستی اشاره میکند که «مدیر نباید در روزمرگی غرق شود» و «باید نگاهش را تغییر دهد». اما آیا دولت ایشان توانسته از روزمرگی عبور کند؟ آیا برنامهای منسجم و قابل اجرا برای مهار تورم، کنترل قیمتها، و بهبود معیشت مردم ارائه شده که بتواند شاخصهای عملکرد را بهبود بخشد؟
رئیسجمهور میگوید اگر مردم ببینند که تلاش شده—حتی اگر نتیجه مطلوب حاصل نشود—باز هم قدردان خواهند بود. اما این سخن زمانی صادق است که مردم «تلاش واقعی» را ببینند، نه صرفاً وعدهها و سخنرانیها. در غیاب شفافیت، پاسخگویی و نتایج ملموس، اعتماد عمومی آسیب میبیند و حتی تلاشهای صادقانه نیز دیده نمیشود.
در نهایت، اگر «شاخصهای عملکرد» و «اعداد و ارقام» معیار قضاوتاند، باید از رئیسجمهور پرسید: در این آزمون، نمره شما چند است؟ آیا خود را در برابر مردم و در پیشگاه خدا پاسخگو میدانید؟ و آیا آمادهاید که همانگونه که از دیگر مدیران انتظار دارید، خود نیز اصلاح را از خویش آغاز کنید؟