خبرگزاری آریا - شهرداری قم شعار «اول مردم» را سرلوحه خود قرار داده اما بازدید نمادین شهردار از منطقه حفاظتشده پلنگدره در روز ملی محیطبان، فاصلهای آشکار با اولویتهای واقعی و روزمره شهروندان دارد.
به گزارش خبرگزاری آریا از قم، شهردار قم در روز ملی محیطبان از منطقه حفاظتشده پلنگدره بازدید کرد که هرچند در ظاهر اقدامی محترمانه و نمادین بود اما از نگاه بسیاری از شهروندان در اولویتهای اصلی مدیریت شهری جای نمیگیرد.
مردم انتظار دارند شهردارشان به جای حضور در مناطق خارج از محدوده شهری، پاسخگوی پروژههای نیمهتمامی باشد که سالهاست بلاتکلیف ماندهاند و اکنون به او به ارث رسیدهاند.
منوریل قم به عنوان نماد بلاتکلیفی شهری همچنان بدون سرانجام رها شده است و مترو قم نیز با کندی پیش میرود و یک خط آن در حال اجراست و خط دیگر هنوز در هالهای از ابهام قرار دارد.
شهروندان همچنان منتظر راهاندازی کامل این پروژه و تأمین واگنهای مورد نیاز به عنوان پروژههایی هستند که مستقیماً با کیفیت زندگی روزمره آنان گره خوردهاند.
از سوی دیگر، ترافیک سنگین در خیابانها و میادین مختلف قم به یکی از معضلات جدی و روزمره تبدیل شده و شهر نیازمند طراحی و ایجاد تقاطعهای اصولی و غیرهمسطح، اصلاح هندسی معابر، بهرهگیری از ایدههای نو در مهندسی ترافیک است؛ نه بازدیدهایی که تأثیر ملموسی بر حل مشکلات شهری ندارند.
در چنین شرایطی، بازدید شهردار از منطقهای خارج از محدوده شهری آن هم بدون مطالبه عمومی، چه توجیهی دارد؟ مردم از شهردار نخواستهاند به پلنگدره برود و آنها خواهان حل مشکلات واقعی و ملموس شهر هستند و حضور یکی از مدیران شهرداری در چنین مراسمی میتوانست کفایت کند.
مراجع و علمای قم نیز بارها نسبت به وضعیت نابسامان شهری هشدار دادهاند و آیا بهتر نبود شهردار پس از دیدار اخیر خود با برخی از مراجع تقلید به جای حضور نمادین در مناطق حفاظتشده، دغدغههای آنان را پیگیری میکرد؟
نباید فراموش کرد که هر بازدید رسمی شهردار و همه معاونین، با تیم رسانهای، همراهان اداری و حق مأموریتها، هزینهای چند میلیونی برای بیتالمال به همراه دارد که این هزینهها باید در مسیر اولویتهای واقعی مردم صرف شود، نه در مناسبتهایی که تأثیر عملی بر زندگی شهروندان ندارند.
مدیریت شهری که شعار «اول مردم» را سرلوحه خود قرار داده باید بر اساس نیازهای واقعی جامعه حرکت کند؛ نه بر پایه مناسبتهای نمادین و بازدیدهای پرهزینه و کمثمر _اگر نگوییم بیثمر_ نمیتوانند جایگزین کار میدانی و پاسخگویی به مطالبات عمومی باشند.
یادداشت: محمدرضا قربانزاده