خبرگزاری آریا - قم در سالروز رحلت حضرت موسی مبرقع(ع) به سوگ فرزندی از اهلبیت و حلقهای از زنجیره نور نشسته است که با هجرت خود، فرهنگ نبوی را در دل ایران ماندگار کرد.
به گزارش خبرگزاری آریا از قم، روز رحلت حضرت موسی مبرقع (ع) در تقویم معنوی قم نهتنها یادآور وداع با یکی از فرزندان گرانقدر اهلبیت (ع) است بلکه فرصتی برای بازخوانی جایگاه تاریخی، فرهنگی و معنوی این امامزاده واجبالتعظیم در هویت شیعی ایران بهشمار میرود.
حضرت موسی مبرقع (ع) فرزند امام جواد (ع) و برادر تنی امام هادی (ع) از چهرههای برجسته خاندان نبوت است که در قرن سوم هجری در پی فشارهای سیاسی عباسیان از مدینه به ایران هجرت کرد.
انتخاب قم بهعنوان محل اقامت نهتنها از جایگاه علمی و مذهبی این شهر حکایت دارد بلکه نشاندهنده پیوند عمیق اهلبیت با مردم ایران است که در طول تاریخ، ریشههای آن در خاک قم مستحکمتر شده است.
لقب «مبرقع» که بهمعنای نقابدار است از ویژگیهای اخلاقی حضرت موسی مبرقع (ع) حکایت دارد که ایشان برای حفظ حیا و پرهیز از نگاههای غیرمؤدبانه، نقاب بر چهره میزدند.
این رفتار نهتنها نشانهای از تقوا و وقار فردی است بلکه در فرهنگ شیعی نمادی از حفظ کرامت انسانی و مرزبندی با فضای آلوده سیاسی آن دوران تلقی میشود.
آستان مقدس حضرت موسی مبرقع (ع) در محله چهلاختران قم واقع در خیابان طالقانی (آذر) یکی از قدیمیترین و پرشکوهترین بقاع متبرکه شهر است.
این مکان، نهتنها محل زیارت و توسل بلکه بستری برای فعالیتهای فرهنگی، مذهبی و اجتماعی است و حضور ایشان در قم بهنوعی مهر تأییدی بر جایگاه این شهر در تاریخ تشیع است که بعدها مأمن بزرگانی چون حضرت معصومه (س) و علمای برجسته شد.
از همین منظر حضرت موسی مبرقع (ع) را باید فراتر از یک شخصیت تاریخی دید که حلقهای از زنجیره انتقال فرهنگ اهلبیت به ایران هستند.
مهاجرت ایشان بخشی از روند تمدنی تشیع در ایران بود و حرم مطهرشان نهتنها محل زیارت بلکه نمادی زنده از استمرار این مسیر تاریخی بهشمار میآید.
قم در روز رحلت این بزرگوار غبار غم بر چهره دارد اما در دل این غم، افتخار میکند که میزبان فرزندی از نسل پیامبر (ص) بوده است که با هجرت خود چراغی از نور اهلبیت را در دل ایران روشن کرد.
یادداشت: محمدرضا قربانزاده