خبرگزاری آریا - کارشناس ونزوئلایی معتقد است آمریکا در پوشش روایت «جنگ علیه مواد مخدر»، به دنبال «غارت منابع معدنی و استراتژیک» این کشور آمریکای لاتین است.
«ماریا الویرا سالازار» (María Elvira Salazar) نماینده جمهوریخواه کنگره آمریکا از فلوریدا اذعان کرد «نفت ونزوئلا» هدف اقتصادی اصلی پشت پرده اقدامات خصمانه مداوم واشنگتن و استقرار نظامی در کارائیب است.
این قانونگذار آمریکایی اظهار داشت: برای شرکتهای نفتی آمریکایی، ونزوئلا فرصت طلایی خواهد بود. زیرا به معنای بیش از یک تریلیون دلار فعالیت اقتصادی خواهد بود.
کارشناسان در گفتوگو با اسپوتنیک به پیامدهای راهبردی این موضع، انسجام داخلی سیاست آمریکا و امکانسنجی واقعی این «ضیافت» نفتی پیشنهادی پرداختند.
قانون قویترین؟
«خسوس دیوید روخاس» (Jesús David Rojas) متخصص حقوق بینالملل، به این خبرگزاری گفت که اظهارات سالازار چیزی بیش از تایید الگوی رفتاری «یک قدرت رو به زوال» نیست.
وی اظهار داشت: منافع ایالات متحده به عنوان یک قدرت رو به زوال در عراق، سوریه، لیبی و ونزوئلا یکسان است: غارت منابع معدنی و استراتژیکی که دیگر قادر به دستیابی به آنها با پرداخت بهای منصفانه طبق قوانین مشروع تجارت بینالمللی نیستند.
این کارشناس تاکید کرد که اظهارات این قانونگذار آمریکایی نشان میدهد که «هیچکس نباید یا نمیتواند به ایالات متحده به عنوان مذاکرهکننده یا مدافع آرمانهای عادلانه در هیچ کجای جهان اعتماد کند.»
«آمارانتو بارگاس» (Amaranto Vargas) تحلیلگر سیاسی ونزوئلایی، با این تحلیل موافق است و شباهتهای استراتژیکی بین موارد عراق و ونزوئلا میبیند. وی گفت: «ایالات متحده سالهای زیادی در ونزوئلا سرمایهگذاری سنگینی کرد، تا اینکه فرمانده هوگو چاوز در سال 1998 به قدرت رسید، درست همانطور که در عراق با صدام حسین انجام داد.»
به گفته این کارشناس، هدف همیشه «تحمیل یا پرورش، ترویج و تثبیت دولتهایی در آن کشورها بوده است که به سیاستهای ایالات متحده وفادار هستند، که حتی بیش از وفادار، دست نشانده هستند.»
قاچاق مواد مخدر یا نفت؟
هر دو کارشناس اتفاق نظر دارند که عبارت این نماینده کنگره، روایت «جنگ علیه مواد مخدر» را که برای توجیه فشار علیه ونزوئلا استفاده میشود، افشا میکند.
روخاس پا را فراتر گذاشته و به یک تناقض ذاتی اشاره کرد: «پولشویی از قاچاق مواد مخدر مدتهاست که یکی از فعالیتهای اقتصادی سودآور اصلی برای ایالت فلوریدا بوده است و لابی فلوریدا هیچ علاقهای به مختل کردن این تجارت ندارد؛ این فقط یک پوشش است.»
به عقیده این کارشناس، شواهد نشان میدهد که «مدیریت روابط بینالمللی آن کشور توسط وزیر امور خارجهای انجام میشود که ژئوپلیتیک جهانی را مدیریت نمیکند، بلکه منافع شخصی گروه خود در فلوریدا را مدیریت میکند.»
چنان که بارگاس معتقد است، اظهارات سالازار «منافع واقعی ایالات متحده در ونزوئلا را آشکار میکند، منافعی که به وضوح در پشت مبارزه با قاچاق مواد مخدر پنهان شدهاند.» او حتی این صراحت سالازار را «جالب و مثبت» میداند زیرا «به مردم ونزوئلا میفهماند که هیچ منفعت دیگری جز حمله یا تصرف این سرزمین برای بهرهبرداری از منابع طبیعی آن وجود ندارد.»
تنشها در درون حزب جمهوریخواه
به باور هر دو تحلیلگر، اظهارات سالازار، به عنوان معیاری برای ارزیابی تنشهای داخلی درون خود حزب جمهوریخواه عمل میکند.
روخاس بر این باور است که «هیچ موضع منسجمی در درون حزب جمهوریخواه، حزب دموکرات یا ملت آمریکا وجود ندارد.» او استدلال میکند که آمریکا «در حال گذراندن فرآیندی از تحولات انقلابی زیرزمینی است» که شاخصه آن، «بدهی عظیم» و زیر سوال بردن حمایت عمومی از درگیریهای خارجی در میان عوامل دیگر است.
بارگاس اما معتقد است که در موضوع خصومت علیه ونزوئلا، وحدت بیشتری در این حزب وجود دارد؛ «حزب جمهوریخواه همیشه موضع بسیار تندی علیه ونزوئلا و بهویژه علیه انقلاب بولیواری داشته است.»
این کارشناس تشریح کرد که این قانونگذار جمهوریخواه «نماینده تعداد زیادی از لاتین تبارها در کنگره ایالات متحده، از جوامع کوبایی و ونزوئلایی در میامی» است که برای «پایان دادن به کمونیسم در آمریکای لاتین» تلاش میکنند.
مقاومت ونزوئلا
امکانسنجیِ سناریویی که توسط این نماینده کنگره توصیف شده است، نقطهای است که هر دو متخصص در آن به یک شک و تردید موجه میرسند. آنها ایده «ضیافت» نفت را در بهترین حالت، یک توهم خطرناک میدانند.
روخاس به تاریخ و شخصیت مردم ونزوئلا اشاره و خاطرنشان کرد: «برای اداره ونزوئلای امروز، لابی کردن با ایالات متحده و گفتن اینکه شما قصد فروش کشور را دارید کافی نیست. رئیسجمهوری همچنین باید مهارتهای رهبری داشته باشد و نهادها و بالاتر از همه مردم باید از او اطاعت کنند.»
وی با استناد به بخشی از جنگ استقلال، یادآوری کرد که «مردم ونزوئلا از نظر تاریخی، فرامین تحمیلی را نمیپذیرند، چه برسد به دستورهای نیروهای خارجی.»
این کارشناس هشدار داد که هرگونه تلاشی برای اجرای این طرح، هرج و مرجی در مقیاس نیمکرهای ایجاد خواهد کرد: «اگر آنها حمله کنند، هرج و مرجی به بزرگی ایجاد خواهد کرد که بر تجارت در سراسر شمال آمریکای جنوبی تاثیر میگذارد؛ هرج و مرج میتواند کل نیمکره را در بر بگیرد و این میتواند ایالات متحده را به عنوان یک قدرت بسیار آسیبپذیر کند.»
بارگاس نیز خاطرنشان کرد که برای وقوع آنچه در ذهن سالازار در مورد نفت میگذرد، «لزوما باید سناریویی از هرج و مرج در ونزوئلا وجود داشته باشد، چیزی که من آن را بسیار دشوار میبینم.» وی تاکید کرد که «مردم ونزوئلا متحد هستند و کاملا از معنای تهاجم آگاهند.»